KING CRIMSON

No OK — to nie do końca było King Crimson, tylko (a może właśnie: aż)

The Crimson ProjeKct. Bez Roberta Frippa (pewnie był zajęty czymś innym). Na trasie The Crimson ProjeKct grano rzeczy od klasycznego tryptyku

1981-2003 (Discipline (1981)

Beat (1982)  aż po nowsze utwory do 2014

Three of a Perfect Pair (1984)

THRAK (1995)

The ConstruKction of Light (2000)

The Power to Believe (2003)  aż po nowsze utwory do 2014. Ale za tob bez Frippa, dało się fotografować — wiadomo, jak restrykcyjny bywa w tej kwestii.

    Kocham ich za konsekwentność.

  Muzyka wyrafinowana, dla wymagających, wrażliwych, spoza list przebojów!

 Wracam do przesłuchanych już dziesiątki razy  nagrań i .... nagle!! ... odkrywam coś nowego, jakieś nowy  cudowny riff .... zachwyt, skojarzenie i tak od wielu lat.

Dlaczego King Crimson uważa się za pioniera rocka progresywnego? Debiut In the Court of the Crimson King (1969) zrewolucjonizował rock, łącząc klasykę, jazz i eksperyment z mrocznym klimatem. Już „21st Century Schizoid Man” wprowadził radykalne brzmienie, a „Epitaph” – orkiestrową głębię. Pod wodzą Roberta Frippa zespół nieustannie ewoluował, zmieniając składy i styl – od awangardy po surową moc albumów Red czy Discipline. Ich otwartość na dysonanse, polirytmię i niestandardowe formy uczyniła z King Crimson niedościgniony wzór dla kolejnych pokoleń twórców rocka progresywnego.